پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

همه ما مسلم می دانی که کار کشورداری و حکمرانی، توفیر دارد با مدیریت اتحادیه مرتاضان و پرهیزکاران!اگر حکومتی، در پاسخ به گلایه شهروندان در مورد گران شدن یک کالا، مرتب بگوید: «خوب حالا نخور مگر چه می شود؟»، کار را برای خودش آسان و برای خلق خدا، دشوار کرده است!این هم رسم جوانمردی نیست که غالب مهمانان، زیر آفتاب باشند و نان بیات سق بزنند و از سایه سار گوشه انتهای باغ، بوی کباب به مشام برسد و بشنویم که عده ای دارند به نوای تصنیف «عقرب زلف کجت...» دست می زنند و همخوانی می کنند. ما داریم از تنگ شدن دایره امکان انتخاب و خرید می رسیم به هاش دو اُ، داریم می رسیم به نور، به فتوسنتز محضضضض. این پذیرفتنی نیست. این وضعیتی نیست که بشود برای آن توجیه و بهانه آورد.گذار از این گردنه ای که ظاهرا در آن جز نانی و آبی، چیز دگر نمانده است، با این رویه و رفتار کنونی ممکن نیست و حتما باید کاری کرد. اصلا اگر کار حکمران، درمان چنین دردهایی نباشد و حکمرانی، مستوجب برخورداری از سطح بالایی از خِرد، حکمت، تخصص، کفایت، دوراندیشی و تدبیر نباشد، هر شهروندی سزاوار آن است که چند ساعتی از عمرش را در پست ریاست جمهوری بگذراند و پاستور، صرفا جایی شود برای گرفتن عکس یادگاری.

چگونه است که جمهوری اسلامی در خارج از مرز‌ها و برای انجام یک عملیات نظامی، قدم در یک روند تصمیم‌گیری بردبارانه و نسبتاً طولانی می‌گذارد و سعی می‌کند همه جوانب امر را بسنجد، اما در بسیاری از مسائل داخلی، به شکل هیجانی، دفعتی، کنترل نشده و دور از منطق و برنامه دست به اقدام می‌زند؟جمهوری اسلامی، در فضای خارج از مرزها، حواسش به حساسیت‌های بین‌المللی و نوع کنش و واکنش دولت‌ها و نظام بین‌الملل هست و برایش مهم است که آنان چه نگاه و برداشتی دارند. اما در داخل، چنین حساسیتی به خرج نمی‌دهد و تمام شواهد امر نشان دهنده این است که نوع و سطح واکنش مردم، از منظر حاکمیت اهمیتی ندارد و اساساً نهاد مدنی و امکان اعتراض و انتقاد هم وجود ندارد که بخواهد دوراندیشانه ارزیابی کند و با احتیاط تصمیم بگیرد. روشن و شفاف باید گفت؛ گمشده اصلی جمهوری اسلامی ایران، در دل خود همین عبارت است! آری! گمشده کسی نیست جز مردم و جمهور.

«آبیِ کم‌جان»، تازه‌ترین مجموعه داستان محمد‌علی دستمالی، در اواخر بهمن به بازار آمد. او با داستان «نیشابور که دریا ندارد» در سال ۹۸ مقام اول جایزه‌ ادبی فرشته را به دست آورد و در سال ۹۹ نیز با داستان «دندان حضرت اشرف»، مقام دوم جایزه‌ ادبی صادق هدایت را گرفت. دستمالی، علاوه بر ادبیات، با دنیای تحلیل سیاسی و تحولات روابط بین‌الملل نیز سر و کار دارد و در بسیاری از روزنامه‌ها، مقالات تحلیلی او منتشر شده و با او مصاحبه کرده‌اند. اما قرار شد که حال و هوای مصاحبه‌ ما، ادبیات و ادبیات باشد.